Καλά χιλιόμετρα #001

Αξιοπιστία συνεργάτη, καταστήματος, εταιρείας, φίλου, συντρόφου. Πόσες φορές δεν έχεις αναρωτηθεί φίλη ή φίλε αναγνώστη για την αξιοπιστία των συνεργατών ή προμηθευτών σου; Πόσες φορές δεν έχεις αναρωτηθεί για την ύπαρξη εμπιστοσύνης απέναντι σε έναν καινούργιο φίλο ή σε μια καινούργια γνωριμία; Σίγουρα, όχι λίγες! Έχεις όμως σκεφτεί τι σε κάνει να αναρωτιέσαι;

Ο άνθρωπος από αρχαιοτάτων είχε μέσα του την ανάγκη να αποζητά την εμπιστοσύνη σε κάθε σχέση που δημιουργεί. Όταν είναι μωρό βασίζεται στη μαμά του. Όταν είναι μαθητής στο δάσκαλό του. Όταν είναι έφηβος εμπιστεύεται τους φίλους του. Και σαν ενηλικιωθεί… εκεί να δεις… σε κάθε πτυχή της ζωής του εμφανίζεται το δίχως άλλο μια ακατανίκητη, πολλές φορές βαθέως εσωτερική ανάγκη αναζήτησης αξιοπιστίας. Δεν μιλώ για κάτι εμμονικό, μόνο προσπαθώ να πω πως διακατεχόμαστε από μια επιθυμία να έχουμε γύρω μας ανθρώπους που εμπιστευόμαστε τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε επαγγελματικό.

Ξέρετε τι με οδήγησε στο να γράψω για αυτό το θέμα, εδώ; Η βαρύτητα της λέξης «αξιοπιστία» για εμένα. Το βάρος που νιώθω όταν λέω σε κάποιον «εμπιστέψου με». Ίσως ο κόσμος να ήταν καλύτερος εάν δεν επιδεικνύαμε τόσο συχνά και τόσο ελαφρά τη καρδία την αξιοπιστία μας. Μα κι αν είμαστε στα αλήθεια αξιόπιστοι; Ακόμη κι έτσι, καλύτερα να αφήναμε το χώρο και το χρόνο να το καταλάβουν οι γύρω μας από μόνοι τους, μέσα από τις δικές μας ενέργειες και κυρίως μέσα από τα αποτελέσματα των ενεργειών μας.

Συνυφασμένη με το κύρος, η αξιοπιστία είναι απαραίτητο εργαλείο… ζωής! Κύριος στη δουλειά σου είσαι όταν είσαι κύριος στη ζωή σου και κύριος στη ζωή σου είσαι όταν πολύ απλά είσαι συνεπής και ειλικρινής. Δεν μπορώ να διανοηθώ πως μερικοί μερικοί διατυμπανίζουν τον όρο «αξιοπιστία» δίπλα στην επιχείρησή τους όταν οι ίδιοι είναι αναξιόπιστοι σε οικογένεια και φίλους.

Μα καλά έχει τόση σχέση το προσωπικό με το επαγγελματικό; Ειδικά για τον όρο «αξιοπιστία», ναι! Κανείς δεν είναι τέλειος και όλοι λάθη κάνουμε. Άλλωστε τι θα ήταν η ζωή χωρίς εκείνες τις μικρές αδυναμίες και εκείνα τα μικρά σφάλματα; Ωστόσο, για το θέμα μας, η πρόθεση είναι σημαντική: Όταν εις γνώση σου προσφέρεις λιγότερα από όσα τάζεις ότι προσφέρεις. Πείθεις κάποιον να αφεθεί στα χέρια σου γνωρίζοντας πως μπορεί και να πέσει στο κενό. Εύχομαι ως άνθρωπος και ως επαγγελματίας να μη βρεθώ – ποτέ – στην πολύ δυσάρεστη θέση να μου πουν: «Κακώς σας εμπιστεύτηκα. Είστε αναξιόπιστη (-οι)».